Polisakkaritler

Çok sayıda monosakkaritin dehidrasyonuyla oluşmuş, büyük moleküllü karbonhidratlardır. Bir polisakkaritin oluşumu, kimyasal denklem ile şöyle gösterilebilir:

n(Monosakkarit) ==== Polisakkarit + (n-1)Su

Polisakkarit oluşumunda, monosakkarit olarak glikoz kullanılmasına rağmen, bu birimlerin bağlanış şekillerine göre çeşitli polisakkaritler oluşmuştur. Canlılarda en çok gözlenen polisakkarit çeşitleri şunlardır:

Nişasta: Bitkilerde bulunan depo polisakkarittir. Buğday, mısır, mercimek gibi tahıllarda ve patates yumrusunda bol bulunur. Hücrede lökoplastlarda depolanır. Suda yeteri kadar çözünmediği için kokusu ve tadı algılanamaz.

Glikojen: Hayvan nişastası olarak da adlandırılır. Çok sayıda glikozdan oluşmuş hayvansal depo polisakkarittir. Hayvanların kas ve karaciğerlerinde depolanır. Glikoza ihtiyaç duyulduğunda; karaciğerde hidrolize uğrar, glikoz birimlerine dönüşür ve kana verilir.

Glikojen, hayvanlar dışında mantar ve bakterilerde de gözlenen bir polisakkarittir.

Selüloz: Çok sayıda glikozun birbirine ters dönerek bağlanmasıyla oluşmuştur. Diğer karbonhidratlardaki a-glikozit bağı yerine, B-glikozit bağı taşır. Bitkilerde hücre çeperinin temel maddesini oluşturur. Hayvanlarda selüloz sindiren enzimler bulunmaz. Ancak otçul beslenen canlıların sindirim sisteminde bu enzimi üreten ve selülozu sindirebilen mikroorganizmalar yaşar. İnsanın sindirim sisteminde bu mikroorganizmalar yeterince bulunmadığından, selüloz sindirilemeden dışarı atılır.

Kitin: Yapısı selüloza benzer. Omurgasız hayvanlardan eklembacaklılarda (örneğin böceklerde) dış iskeleti oluşturur. Azotlu bir polisakkarittir.